Het stoplicht springt op groen en net als ik wil oversteken, word ik aangeklampt door een een oud vrouwtje op een fiets. Of eigenlijk zit ze niet op een fiets, ze staat naast haar fiets. En daar gaat precies haar vraag over: of ik haar op haar fiets wil helpen. Ze is bij het rode stoplicht tot stilstand gekomen en het lukt haar niet meer om op gang te komen.

Direct wordt de padvinder in mij aangesproken en vol goede bedoelingen laat ik haar op mijn schouder leunen. Met veel moeite klimt ze weer op haar fiets en geef ik haar een zet. ‘Dank je!’ Roept ze mij na, en al slingerend vervolgt ze haar weg.

In vertwijfeling blijf ik achter. Dit kan nooit goed gaan, denk ik…. De andere mensen bij het stoplicht bevestigen mijn gedachte: ‘die vrouw kan helemaal niet meer fietsen!’

Daar sta ik dan. Met al mijn goede bedoelingen, bang voor de gevolgen van mijn actie… Heb ik hier nou goed aan gedaan? Moet ik nou achter haar aan rennen om haar weer van haar fiets af te helpen? Uiteindelijk loop ik door.

Vaak denken we iets goeds te doen voor een ander, terwijl we in feite bezig zijn om onszelf een goed gevoel te geven. Iemand anders in de problemen zien geeft jezelf vaak een ongemakkelijk gevoel. En iemand helpen is dan een hele handige manier om van je eigen ongemakkelijk gevoel af te komen. Maar wie help je nou eigenlijk echt?

Herkenbaar? En wil je meer weten? Luister dan naar de aflevering ‘Lief is niet altijd liefdevol’ van de podcast Waar het op neerkomt. Hier gaan Sonja Bouwkamp en Relatiewerkplaats therapeut Thijs groot Wassink dieper in op dit onderwerp. Je vindt de aflevering hier op Spotify, via deze website of in je favoriete podcast app.